Het was een vroege ochtend in april vorig jaar in het fantastische Oost-Afrikaanse regenseizoen. De zon scheen, ik had mijn lunchpakket ingepakt en zowel Sorovina als ik waren in een goede stemming! Ik hou van die vroege ochtenden in de bush. De kleuren...de geuren, geluiden...de frisse zachte ochtendbries door mijn haren als we langzaam door de bush rijden.
We komen dicht bij mijn favoriete plekje in de rivier als we naar een enorme kudde olifanten aan de kant van Buffalo Spring kijken! Omdat we allebei zoveel van olifanten houden, stoppen we de motor van de jeep en blijven we kijken. Zo vredig al die mama's en baby's....Dan zie ik een van de dames naar onze jeep kijken. Ze kijkt zo indringend? Verbeeld ik me het? Nee….langzaam begeeft ze zich naar mijn jeep. Ze ziet er bijna uit alsof ze wil zeggen: ‘is that you my old friend? Dit is een gebied waar Ian Douglas hamilton veel olifantenonderzoek heeft gedaan. Zou ze ons met met één van haar Save the elephants vrienden verwarren? We kijken stilletjes toe tot ze bij de jeep komt staan en met een heel tedere blik in haar ogen naar ons blijft kijken - we kunnen haar bijna aanraken! Dan legt ze zachtjes haar slurf op de motorkap van de jeep, nog steeds kijkend naar ons.... zo sereen en vredig. Het neemt onze adem weg....! Ik moet dit moment vastleggen en een foto maken van dat prachtige gezicht en die lieve amberkleurige ogen met de lange zwarte wimpers. Een magisch moment, dat ik nooit zal vergeten…We kijken hoe ze langzaam de bush ingaat richting de rivier....Wat een gelukzaligheid....wat een geweldige ervaring....we zijn allebei sprakeloos….WAt volgt na deze bijzondere ontmoeting tijdnes een bezoek in 2008 zal zich ontwikkelen tot een hele innige vriendschap…
Tijd voor de lunch! Ik hou gewoon van deze plek bij de rivierbedding onder de Doum palm trees.....zo rustig. Sorovina en ik pakken de lunch in en dekken de tafel....We genieten van een heerlijke koude Italiaanse lunch bij de rivier....de bries door de bomen. Wat een BLISS! De olifanten die we een uur geleden voor het eerst zagen aankomen bij de rivier zien we nu van de andere kant binnenkomen. Al die mama's en baby's...Ik hou gewoon van die rustige momenten bij de rivierbedding om te luisteren naar de geluiden van de bush....tijd die voorbij drijft in de tuin van Eden....Bliss....... Maar....we moeten terug. Dus we pakken in en rijden langzaam langs de kant van de rivier.....Ik vind het altijd moeilijk om te vertrekken. Dus als we dichter bij de olifantenkudde in de bedding komen, zei ik tegen Sorovina: "Laten we gewoon naar ze kijken, een beetje meer kidogo-! Dan opeens.....Olifanten trompetteren! Paniek....Mama maakt een cirkel van baby's in het midden?!!!! Wat is er aan de hand?!!!! Ik zie niets, hoor ik niets? Ik ben verbaasd, maar kijk dan naar mijn recht op Sorovina en zie waar dit over gaat. De lucht is ZWART! HEIge storm komt eraan!! Van de ene minuut op de andere zie ik de palmbomen vooroverbuigen alsof het kleine stokken zijn! Enorme takken vliegen om onze jeep heen alsof het takjes zijn!! Ik kijk naar de olifantenkudde die nu uit de rivierbedding naar de andere kant stormen. Babboons gaan ook nog eens hooidraad! Binnen enkele seconden is de storm hier! Ik kijk naar deze enorme vertoning van elementen in ontzag! wow! Ik merk niet eens dat Sorivina uit de jeep is gestapt om de zijkanten te bedekken om ons te beschermen tegen de stromende regen....Dan slaat een deur dicht en ik kijk in Sorovina's gezicht.....ogen wijd open…….hij gebaart me naar links laten kijken?! Ik kijk en mijn hart stopt....Een jonge bull die we eerder vanaf de rivier de struiken in zien gaan, probeert zijn weg terug te vinden in zijn paniek.....En we staan totaal in de weg! Zijn boze gezicht zit in mijn achteruitkijkspiegel - het zijn slit seconds, maar het voelt alsof hij in slow motion beweegt! Woedend naar me kijkend!! Ik herinner me dat ik dacht dat ik een toast was....Verplaats Monic niet!! Gelukkig loopt onze motor niet....dus we vormen geen grote bedreiging....We kijken elkaar aan....Zijn ogen....Ik zal nooit de woede in hen vergeten!! Dan schudt hij zijn hoofd en ik weet wat dat betekent; OK, sta me nooit meer in de weg!! en hij is weg.....Pff! Ik zie zijn grote billen bewegen terwijl hij in de steile rivierbedding met zijn billen klappert....Kijk dan naar Sorovina....dan kijken we naar elkaar....we kennen elkaar zo goed....we barsten in luid gelach uit!!! Ik zeg hem maope sotua (laten we vriendinnetje in Maa loslaten). We maken een haastige terugtrekking uit de buurt van deze rivier in de storm. We worden liever nat dan dat we in de weg staan van een ander dier dat zich overhaast terugtrekt?! Weg van de rivier in de stortbuien en de regens stapt Sorovina uit om de zijkanten van onze schuilplaats af te breken. Ik geniet van elke minuut van deze enorme vertoning van elementen....zo krachtig...zo mooi!! We moeten op weg naar de lodge verschillende lugga's (rivierbeddingen) oversteken waar we het waterpeil moeten testen voordat we er doorheen kunnen rijden. Op het laatste stukje de berg op naar de lodge schijnt er een klein straaltje zonlicht door de wolken. Als we bij de lodge aankomen is het zonnetje....kijkend over de struiken van de verse regen klinkt het geluid van de geuren van de verse regen de rust....alsof er helemaal niets aan de hand is. Wat een dag!
