Ik heb door de jaren heen heel veel bijzondere momenten meegemaakt met olifanten. Ontroerend..zie ook de blog verhalen over Babylon onze kennismaking in 2008 en de innige vriendschap die daarna onstond waarbij ze altijd op me af kwam als ze me zag. En na haar overlijden (zij was de oudste matriarch rond 58) een gebeurtenis die ik nooit meer zal vergeten als ik op Gir gir plaines rijdt en een jonge bull elephant zich losrukt van zijn kudde, uit een hele grote groep olifanten die van de rivier kwamen.
Een aantal kuddes hadden elkaar daar ontmoet en begaven zich en masse naar de heuvels om daar de nacht door te brengen. Hij liep loodrecht op mijn jeep af…die tederheid waarbij hij zijn slurf op de motorkap legde (zie blog eerder). Dat zijn momenten wat ik nog kippenvel van kan krijgen. Maar dan zijn er die momenten ook die zo vermakelijk zijn! Zoals mijn grote vriend Omjango, die als het droog wordt en het groen in het wild wat schaarser wordt regelmatig bij een van mijn lievelings tented camps aan komt draven, om eerst de Doum palm tree te schudden….als dat niet succesvol is…dan geheid de gang naar de tented keuken van het camp…Die luchtjes zijn natuurlijk onweerstaanbaar… Kostelijk. Ook zijn koppigheid te zien.
Maar zo ook Bamba, een van de oudste bulls en al jaren een vriend. Ik parkeer op de bush parking van een tented camp. Heb afgesproken met een vriendin uit de UK en verheug me op het weerzien. ik twijfel nog bij het parkeren. Er is weinig plek in de schaduw…hmmm dan maar onder de grote Doum palm tree?? ik vraag het nog aan de askari…(bewaking voor veiligheid van gasten ivm het wildlife het is niet gefenced) ‘is this not going to be a problem with the elephants?” Want ik weet dat die graag aan die boom schudden voor het fruit…’No should be fine’ zegt de beste man. OK?! ik zit aan een heerlijk bord salade en geniet van de verhalen van mijn vriendin Jane, als ik consternatie hoor…?? En we lachen nog, ach zeg ik:’ dat zal Bamba zijn die wat stouts doet’…Inderdaad…..maar ik ben dan blissfully unaware dat ik haarfijn aan een kleine ramp ontsnapt!! Een paar seconden later verschijnt Jennifer aan onze tafel…”Monic…..zegt ze hijgend: ‘its Bamba”…Yes? ik kijk haar vragend aan… He had shaken the Doum palm tree, all fruit came down, he was going for it…but instead of walking AROUND your jeep..he thought he ‘d LEAN OVER?!!! OH mijn God….In gedachte zie ik Bamba hangen op mijn arme oude jeep en de banden ontploffen…??!!! Jennifer helpt me gelukkig snel uit de droom..(of beter nachtmerrie…). ‘Its OK Monic…. we chased him away”. Phew! Grote opluchting, we barsten in lachen uit… En proosten op een goede afloop!
Als ik zit te lunchen in een camp waar vaak de bulls langskomen en zelfs tussen de tafels lopen, worden de gasten altijd tevoren door de askari’s naar de hoge veranda gebracht. Maar omdat ik ze allemaal zo goed ken en ook hun body language mag ik meestal blijven zitten, of als ze echt dichtbij komen dan wordt ik gevraagd op te staan en even naast de trap (dus in snelle veiligheid indien noodzakelijk) even te wachten tot ze doorgelopen zijn. Die dag is het ‘druk’ en veel oude vrienden komen langs Bamba...Manny….Obama… We kijken hoe de een langzaam vanaf de tafels de rivier inloopt heerlijk dat splashen hij heeft het echt naar zijn zin! Ik zit dus nog…als ik achter me een stem hoor van de askari….’monic RUUUUUN”. Oeps? Ik kijk door de struiken, het was denk ik voor nemand zichtbaar welke bull het was (en er zitten er ook bij die minder relaxt zijn)….en ik zie het vriendelijke gezicht van Obama tussen de struiken doorkomen! ik zeg opgelucht tegen de stem achter me’ its sawa (ok) only Obama!! En sta langzaam op om achteruit te stappen. Obama is een gentile giant en ik weet zeker dat hij geen probleem met me heeft. Wat altijd heel erg belangrijk is bij olfanten met name (maar ook met andere wilde dieren), is om geen plotselinge bewegingen te maken. Stilstaan..of heel langzaam achteruit stappen. Geen lawaai maken. Ik zou over olifanten uren kunnen vertellen, het zijn zulke intelligente sociale wezens!
